depth

Kleine diertjes en planten in zee hebben miljoenen jaren geleden gezorgd voor het ontstaan van aardolie. In zee leefde toen plankton, zoals we dit nu ook kennen. Het miniplankton stierf en zakte naar de zeebodem. De volgende laag dode diertjes en plantjes viel daar bovenop en zo ontstond er in al die jaren een heel dikke laag dood plankton. Daar kwam een flinke laag zand en klei bovenop, dat de dode laag plantjes
en diertjes flink op elkaar perste. De dikke brij werd op de zeebodem langzaam veranderd door warmte en het gewicht van de bovenliggende lagen. De dode diertjes en plantjes rotten weg tot aardolie en gas. Omdat aardolie en gas lichter zijn dan water, kwamen zij via kleine poreuze gaatjes omhoog en werden tegengehouden door dikke ondoorlatende lagen. Omdat de aardkorst steeds in beweging is, worden er door de druk ook plooien gevormd in de aardlagen. Ruwe aardolie, gas en zeewater verzamelden zich onder de grond in die plooien.

Omdat olie lichter is dan water, drijft het op het zeewater. Boven de olie verzamelt zich de lichtste stof en dat is …..gas.

Wanneer we begonnen met
het gebruiken van aardolie

Je gelooft het misschien niet, maar in de Oudheid kende men al aardolie. Op sommige plaatsen in het Midden-Oosten borrelt de olie gewoon uit de aardbodem. Al 3500 jaar voor Christus gebruikte men in Irak ( dat toen Mesopotamië heette) deze stroperige vloeistof als brandstof en
om iets dicht te smeren. In de 8e eeuw na Christus werden de straten al geasfalteerd!! Ook in China kende men zo’n 2500 jaar geleden al olie. In Europa ontdekte men in de Middeleeuwen dat er op sommige plaatsen olie uit de grond of rotsen kwam. Men gebruikte die vettige stof om de wagenwielen te smeren en boten waterdicht te maken.

In 1859 wordt voor de eerste keer naar olie geboord. Dat was in Amerika waar in het Wilde Westen de kolonisten op zoek gingen naar water
of zout en daarvoor putten boorden. Kolonisten waren de nieuwe bewoners van Amerika, ze kwamen uit Europa in de hoop dat ze in Amerika een nieuw bestaan konden opbouwen. Als ze een put boorden, vonden ze af en toe olie en waren dan erg teleurgesteld, want wat moest je met dat smerige goedje?? Totdat iemand ontdekt dat je dat zwarte spul kon laten verdampen waarna je lampenolie overhield. Met de lampenolie kon je je huis verlichten. En dat was fijn, want er was toen nog geen elektriciteit. Ook kon de olie gebruikt worden als brandstof
in kachels. In 1854 richt de zakenman Bissell de Pennsylvania Rock Oil Company op en geeft opdracht aan Edwin Drake om naar olie te boren. Er werd een 21 meter diepe put geboord en er worden maar liefst 20 tonnen of vaten per dag naar boven gehaald. Hij gaf de boorplek de naam Oil Creek Valley ( De vallei van het olieriviertje). Andere avonturiers zagen toen ook dat je met olie geld kon verdienen, dus werd er overal geboord.
Zo is de olie-industrie ontstaan. Deze industrie groeide na 1890 door de vraag naar benzine voor auto’s. Rond 1930 ontdekte men enorme olievelden in Texas en het Midden-Oosten en rond 1960 in Alaska en Rusland.

Tegenwoordig haalt men zo’n 75 miljoen vaten olie per dag naar boven. In één vat zit 159 liter. Wel is het zo dat de olie niet meer in vaten wordt gestopt, maar nog steeds wordt de olie “per vat” verhandeld.

Gebruik van aardolie

Voordelen en nadelen van aardolie

Het belangrijkste voordeel van aardolie is de brede toepassing. Aardolie kan voor verschillende doeleinden worden gebruikt. Denk bijvoorbeeld aan benzine, diesel en stookolie. Naast brandstof is aardolie ook een belangrijke grondstof voor kunststoffen.

De belangrijkste nadelen van aardolie zijn:

Bij verbranding van aardolie komen schadelijke stoffen vrij.
De CO2-uitstoot draagt bij aan het versterkte broeikaseffect.
Bij de huidige consumptie raakt de voorraad binnen honderd jaar uitgeput.
Hoeveel olie is er nog?

Iedere dag neemt de wereld olievoorraad af met 85 miljoen vaten. Naar verwachting zal de vraag naar aardolie blijven stijgen, dus op den duur kan de productie van aardolie de vraag niet meer bijhouden. Hoewel er nog steeds nieuwe olievoorraden worden ontdekt, is de schade aan het milieu niet meer te overzien. Daarom zal er de komende jaren veel worden geïnvesteerd in alternatieven en duurzame energiebronnen.

Vervangers voor aardolie

Onderzoekers aan de universiteit van Texas hebben een nieuw soort gist ontwikkeld dat suiker omzet in olie. Deze olie kan gebruikt worden voor biobrandstof, maar ook voor de productie van bijvoorbeeld nylon. Het product is dus een goed alternatief voor aardolie.

Ons lichaam zet suiker om in vet, dat heb je vast wel gemerkt nu de feestdagen weer voorbij zijn. Dit nieuwe genetisch gemanipuleerde gist produceert vetten en olie uit suiker zonder dat ons lichaam daar aan te pas komt. Het mooie aan deze olie is dat het veel overeenkomsten heeft met aardolie. Het kan dus naast voor het opwekken van energie en als brandstof ook gebruikt worden voor de productie van bio-plastic. Assistent-professor van het project, Hal Alper, noemt het product dan ook wel: “Een hernieuwbare vorm van ruwe aardolie”. En een vervanger voor aardolie is met de snel kleiner wordende wereldwijde voorraad natuurlijk van harte welkom.

https://www.hetkanwel.nl/2014/01/24/gist-blijkt-goede-vervanger-voor-aardolie/

We kunnen niet zonder aardolie. Je staat er niet bij stil, maar aardolie is een van de meest waardevolle grondstoffen op aarde. Ons hele leven draait om aardolie. Omdat het zo belangrijk en kostbaar is, noemen wij aardolie ook wel het zwarte goud.
Aardolie is immers onze belangrijkste energiebron.
Het levert benzine, diesel en andere brandstoffen
voor allerlei motoren, zoals voor auto’s, vliegtuigen en schepen, maar ook brandstof voor energiecentrales en verwarmingsketels. Bovendien is het ook de grondstof voor talloze andere producten, zoals plastic, rubber, verf, tandpasta, piepschuim en nog veel meer. Je kunt het
zo gek niet bedenken of het wordt (voor een deel) van aardolie gemaakt.

Wij kunnen ons geen leven voorstellen zonder aardolie. Aardolie is de meest gebruikte energiebron op aarde. Per dag worden op de wereld meer dan 84 miljoen vaten ( 1 vat = 159 liter) gebruikt. Maar niet iedere mens gebruikt evenveel. Per hoofd van de bevolking wordt het meeste gebruikt door de Amerikanen. China en India zijn ook grootverbruikers. Daar wonen veel mensen en de industrie groeit ook nog steeds. Benzine is het bekendste product dat uit aardolie gewonnen wordt. Een derde van alle olie verandert in brandstof voor transport. Dat is benzine, diesel, kerosine en stookolie. We gebruiken het voor de motoren van auto’s, vrachtwagens, bussen, schepen, treinen en vliegtuigen.
Er wordt heel veel geld verdiend met olie. Daarom wordt aardolie ook wel ‘het zwarte goud’ genoemd. Arabische oliesjeiks zijn schatrijk geworden en ook oliemaatschappijen verdienen veel geld en wat te denken van de regering. De minister van financiën is blij als je vader of moeder de tank van de auto weer volgooien. Zo’n 70% van de benzineprijs die ze moeten betalen, gaat naar de belasting!!
Olie en gas zijn ook heel belangrijk om elektriciteit te maken. Dat gebeurt in elektriciteitscentrales. De meeste stroom wordt opgewekt door
de drie fossiele brandstoffen, die we uit de aarde halen. Dat zijn olie,
gas en steenkool. Deze fossiele brandstoffen worden verbrand in de energiecentrale om water te verhitten tot stoom. Met die stoomkracht laten ze enorme turbines draaien en door een magnetisch veld wordt stroom opgewekt. Een moeilijk proces, maar makkelijker te begrijpen als je denkt aan een ouderwetse fietsdynamo, die stroom afgeeft als het wiel draait.
Maar er wordt nog veel meer van aardolie gemaakt. Ongeveer een derde van de olie wordt niet voor energie gebruikt maar dient als grondstof voor een ander product, zoals plastic. Er zijn wel honderd verschillende soorten plastic, van speelgoed tot auto-onderdelen. Er zijn talloze voorbeelden, we noemen er een paar: plastic bekertjes, play-mobile, kleding, vuilnisbakken, koffers, cd-hoesjes, schoenzolen, sportschoenen, airbags, piepschuim, kogelvrije vesten, dashboard van een auto, frisdrankflessen, legosteentjes, plezierboten, lijm en ga zo maar door. Ook is het een grondstof voor rubber, zoals autobanden en voetballen.
Heel belangrijk is ook dat uit ruwe olie chemicaliën gewonnen worden, die weer als grondstof dienen voor bijvoorbeeld zeep, medicijnen, schoonmaakmiddelen, explosieven, verf, kunstmest en remvloeistof.

Olie maken: de natuur heeft er miljoenen jaren voor nodig. De wetenschap toont nu aan dat het ook sneller kan en tovert algen binnen één minuut om tot olie. En nog efficiënt ook.

“We proberen het proces in de natuur waarin ruwe olie uit zeedieren wordt gemaakt, na te bootsen,” vertelt onderzoeker Phil Savage van de universiteit van Michigan. Daarvoor maken Savage en zijn collega’s gebruik van algen uit het geslacht Nannochloropsis.

Van aardolie naar plastic

Waar wordt plastic van gemaakt?

Overal waar je kijkt, zie je plastic. Vanaf 1950 verandert het materiaal de manier waarop we leven ingrijpend. Het zit in onze kleren, cosmetica, speelgoed, smartphones en auto’s. Iedereen kent het, maar wat is het eigenlijk?

Plastic is een overkoepelende term voor kunststof materialen die we maken uit grondstoffen als aardolie, aardgas en planten. Plastic bestaat uit polymeren, lange moleculen die bestaan uit steeds dezelfde bouwstenen. Je kan het vergelijken met een ketting met allemaal dezelfde kralen.

Deel alinea
In de natuur komen polymeren overal voor. In bijvoorbeeld hout, katoen, rubber en DNA. Dit noem je ook wel natuurlijke polymeren. Plastics zijn zogenoemde kunstmatige polymeren. De grondstof van de meeste plastics is aardolie.

Met tien kilo aardolie heb je al voldoende voor het maken van zo’n drieduizend Albert Heijn-tasjes. Van ongeveer tien procent van de olie maken we plastic, de rest zetten we om in bijvoorbeeld benzine of stookolie

Welke soorten plastic zijn er?

Er zijn verschillende soorten plastic die we allemaal voor andere doeleinden gebruiken. Ze zijn te verdelen in drie families: thermoplasten, die zacht worden wanneer je ze verhit, thermoharders, die bij verhitting dezelfde vorm behouden, en elastomeren, die elastisch zijn.

Deel alinea
Thermoplasten hebben als groot voordeel dat ze makkelijker van vorm te veranderen zijn. Ze zijn dus goed recyclebaar. Veel van onze gebruiksvoorwerpen, zoals plastic zakken, speelgoed en piepschuim, zijn gemaakt van dit soort plastic. De moleculen van thermoplasten bestaan uit lange ketens, die losjes aan elkaar plakken. Als ze verwarmd worden, kunnen de ketens makkelijk langs elkaar bewegen, wat het stofje vormbaar maakt.

Thermoharders bestaan uit polymeren die op veel plekken sterk met elkaar verbonden zijn. De ketens zitten stevig vast en kunnen niet afzonderlijk van elkaar bewegen. Bij hoge temperaturen verbrandt het materiaal, waardoor het niet recyclebaar is. Thermoharders zijn vaak moeilijker te maken.

Elastomeren, die bijvoorbeeld gebruikt worden om schoonmaakhandschoenen van te maken, hebben op sommige plekken dwarsverbindingen tussen de molecuulketens. Daardoor zijn ze elastisch en kun je ze uitrekken zonder dat ze hun oorspronkelijke vorm verliezen.

Per jaar produceren we bijna 250 miljoen ton aan plastic, verdeeld over een oneindigheid aan verschillende producten als speelgoed, boodschappentasjes en zelfs cosmetica. Hoe wordt plastic eigenlijk gemaakt? En zijn bioplastics beter voor het milieu?

We komen het bijna overal tegen, in de supermarkt, op het strand en in huis. Het gebruik van plastic is onmisbaar geworden. Toch is plastic al jarenlang omstreden. Is het gebruik van plastic wel zo onschuldig als jij denkt? In deze blog bespreken wij de gevolgen van plastic.

Onnodig veel afval
In onze vorige blog hebben wij verteld over het verminderen van afval. Een groot deel van ons afval bestaat uit plastic. Helaas vertoont de oceaan al tekenen van overmatig weggooien van plastic, namelijk de plastic soep. Wist je dat er dagelijks plastic in ons voedsel terechtkomt, hoe komt dat eigenlijk?

Zo bekend, maar toch kennen we het niet
Niet weg te denken uit ons dagelijks leven en toch weten we er maar weinig van. Plastic, ook wel kunststof genoemd, bestaat uit chemische verbindingen. Het materiaal is bewerkt en gemaakt van polymeren. Plastic bestaat er in zoveel vormen en maten, dat we het soms niet eens herkennen. Er zijn zeven erkende soorten plastic vastgesteld, maar wat zijn de gevolgen voor de mens?

Plastic verpest de vakantie
Bij het reisbureau zit je al weg te zwijmelen bij de beelden van het prachtige strand. Maar wat ligt daar aan de rand van de zee? Juist, plastic afval. Door het lozen van afval in de zee spoelt er plastic aan op dat strand wat eerst zo prachtig was. Afval schrikt toeristen af, terwijl toerisme voor veel landen een grote inkomstenbron is.

Micro- en nanoplastics zijn schadelijk voor onze gezondheid
Microplastics zijn klein en licht, zo licht dat de wind ze meeneemt. Ze komen terecht op land en in de zee. Kleine vissen en andere zeedieren zien plastic aan voor voedsel. Deze vissen worden gegeten door grotere vissen en wij eten de grotere vissen. Plastic beïnvloedt de vissersindustrie, omdat niet alle producten verkocht mogen worden door het bevatten van kleine plastics. Ondanks dat dit een kleine vorm van plastic is, heeft deze wel de meeste gevolgen voor onze gezondheid.

Naast de zee, verspreiden microplastics zich ook via de landbouw. En via de landbouw komen ze weer terecht in onze voedselketen.

Nanoplastics zijn zo klein dat ze door onze celwanden heen kunnen. Op deze manier kunnen ze via ons maagdarmstelsel in ons lichaamsweefsel terecht komen. Uit jarenlang onderzoek is gebleken dat plastic kankerverwekkend is en invloed heeft op ons hormoonstelsel.

De gevolgen van plastic zijn niet alleen zichtbaar wanneer we het tot ons nemen, maar ook bij het gebruik ervan. Plastic flessen, bakjes en verpakkingen gebruiken we dagelijks. Door warmte kan plastic ‘zweten’, het scheidt giftige stoffen uit. Deze stoffen kunnen doordringen in ons lichaam en zorgen voor ontstekingen.

Welk soort plastic afval wordt in zee gevonden? Hoe wil het Parlement ervoor zorgen dat het zeeafval afneemt? Lees verder over de voorgestelde EU-regels.
De gevolgen van de hedendaagse wegwerpcultuur van plastic weerspiegelen zich in de zeeën en oceanen. Plastic afval vervuilt de oceanen steeds meer. Naar schatting zouden de oceanen tegen 2050 meer plastic dan vis kunnen bevatten.

Nieuwe EU-regels, die op 27 maart door de Parlementsleden werden goedgekeurd, richten zich op verloren vistuig en op de 10 meest aangetroffen plastic wegwerpproducten in zee en aan de Europese kusten. Samen zijn deze twee groepen goed voor 70% van het zwerfvuil op zee.