Palmolie is plantaardige olie die hoofdzakelijk wordt gewonnen uit de vruchten van de oliepalm. Een andere soort die palmolie levert, is de coyolpalm. Palmolie bevat een hoog percentage verzadigde vetten en antioxidanten.
Palmolie wordt gebruikt voor onder andere frituurolie en bij de productie van koekjes, chips, kruidenmengsels, sauzen en margarine. Verder is het de grondstof voor de zeepvervanger natriumlaurylsulfaat die gebruikt wordt in cosmetica en schoonmaakmiddelen. Tien procent van de wereldproductie werd in 2012 ingezet als biodiesel.
Palmolie bestaat voor een belangrijk deel uit verzadigde vetzuren die het risico op cardiovasculaire aandoeningen verhogen. De Belgische Hoge Gezondheidsraad waarschuwt daarom voor het overmatig gebruik van producten met palmolie.


Ontbossing

Grootschalige productie van palmolie wordt door diverse milieuorganisaties scherp bekritiseerd, omdat deze ten koste van oerwoud gaat. Zo wordt bijvoorbeeld op het door Indonesië en Maleisië gedeelde eiland Borneo uitgebreid oerwoud gekapt en afgebrand, waarvan een groot deel illegaal. De opbrengst is in het geval van kap primair bedoeld voor de handel in tropisch hardhout. Als secundaire bestemming worden gebieden ontwikkeld tot palmolieplantage. Dit is een langjarig proces en vraagt grote investeringen. Bij dit alles worden voldongen feiten gecreëerd wat betreft de fauna en flora. De oorspronkelijke oerwoudbewoners, zoals primaten, zijn hun natuurlijke habitat kwijt en worden verdreven.[6] Daarnaast is de verbranding van tropisch regenwoud wereldwijd een van de grootste oorzaken van de uitstoot van koolstofdioxide.
Voorstanders van palmolie-productie stellen dat het hier gaat om een vorm van duurzaam landgebruik. Een van de argumenten is dat de palmen de bodem permanent bedekken, zodat deze na kap wordt beschermd tegen bodemerosie.
Verdere argumenten die door voorstanders worden genoemd: Omdat de mens vooral geïnteresseerd is in de palmolie en deze door de oliepalm uit koolstofdioxide en water worden gemaakt, zouden in principe alle nutriënten in het systeem kunnen blijven. Hierdoor zijn weinig kunstmatige meststoffen nodig, zolang de uitgeperste oliepalmpitten als bemesting worden gebruikt en niet worden afgevoerd om verwerkt te worden tot veevoer.[7]
Ook zou er een milieuvoordeel liggen in het feit dat palmolie als biobrandstof fossiele brandstoffen kan vervangen.
Dit neemt niet weg dat bij het verdwijnen van het regenwoud het leefgebied van vele diersoorten verdwijnt en deze hierdoor uitsterven. Door de hoge vraag blijft de omvang van de palmolieplantages toenemen en wordt er steeds meer tropisch

Palmolie

Aardolie

Aardolie, ruwe olie of petroleum is, naast onder andere aardgas, een van de fossiele brandstoffen. Aardolie is een brandbare vloeistof, bestaande uit een mengsel van koolwaterstoffen dat over miljoenen jaren is ontstaan uit organische mariene resten die zich op de zeebodem van destijds hebben afgezet, met name afgestorven plankton. Het is als meest verhandelde commodity van groot belang voor de wereldeconomie, evenals de producten die via raffinage en kraken uit de aardolie worden verkregen. Als belangrijkste mondiale bron van energie is aardolie van groot strategisch belang, wat versterkt wordt door het beperkt aantal winplaatsen, waarvan een deel dan ook nog in politiek minder stabiele gebieden ligt.

Aardolie bevat de volgende categorieën koolwaterstoffen: alkanen (paraffinen), cycloalkanen (naftenen), aromaten en bitumen. Door de verwerking in de petrochemische industrie worden deze gescheiden in fracties, waaronder benzine, smeerolie, diesel en stookolie. Naast brandstoffen worden er ook grondstoffen voor allerlei kunststoffen van gemaakt. Ook de fijnchemie gebruikt aardolie als grondstof, onder andere voor medicijnen. Bijna elke organische stof die gebruikt wordt in het dagelijks leven wordt gewonnen of gesynthetiseerd vanuit een organische verbinding die is betrokken uit aardolie.

Het verbruik van aardolie is vooral vanaf de jaren vijftig van de twintigste eeuw enorm toegenomen en mede verantwoordelijk voor de wereldwijde hoogconjunctuur na de Tweede Wereldoorlog (de "wederopbouw"). Gaandeweg is echter ook het besef gegroeid dat dit gepaard gaat met milieuverontreiniging en klimaatverandering. Daarnaast is er de zorg dat de voorraad olie eindig is en dat de piek bereikt wordt.

Ontstaan

In tegenstelling tot steenkool en bruinkool, die in een moerassige omgeving werden gevormd, vormde de voorloper van aardolie, het kerogeen of aardwas, zich op de zeebodem. Die zeebodem was zeer zuurstofarm, waardoor de bezinkende organismen niet volledig konden worden verteerd door aaseters of bacteriën. Zo vormde zich, ten gevolge van gedeeltelijke afbraak van de organische materie door anaerobe bacteriën, het kerogeen, dat bijvoorbeeld te vinden is in teerzanden en Posidoniaschalie. Als de kerogeenbevattende sedimenten later diep begraven werden onder andere sedimenten, kon het gebeuren dat de temperatuur opliep tot 100 graden Celsius. In dat geval werd het kerogeen omgezet in aardolie. Bij nog hogere temperaturen werd het omgezet in aardgas. Aardolie of aardgas is veel lichter dan steen en water, dus de fossiele brandstof werd, als het bovenliggende gesteente poreus genoeg was, naar boven gedrukt. Vaak stuitte de aardolie of het aardgas dan uiteindelijk op een ondoordringbare laag waar het verzamelde.

Chemische samenstelling

De samenstelling van ruwe olie of crude verschilt per soort, maar kan meer dan honderd verschillende soorten koolwaterstoffen bevatten. Deze vallen in de categorieën alkanen (paraffinen), cycloalkanen (naftenen), aromaten en bitumen. Daarnaast bevat aardolie nog zouten, water, zwavel, stikstof, zuurstof en metalen (minder dan 1000 ppm). Veel oliereservoirs bevatten bovendien levende bacteriën, zoals blijkt uit DNA-profilering.

Soorten aardolie[bewerken | brontekst bewerken]

De belangrijkste marker crudes en hun relatieve productie. Horizontaal het zwavelgehalte, verticaal de dichtheid in graden API. Hoe hoger, hoe lichter de olie.
De verhoudingen waarin deze bestanddelen zich in de aardolie bevinden, bepalen de kenmerken van een crude:

de dichtheid, vaak uitgedrukt in graden API:
light;
medium;
heavy;
het zwavelgehalte, uitgedrukt in massapercentage (%m/m);
laag zwavelgehalte: sweet;
hoog zwavelgehalte: sour;
paraffinegehalte;
het vloeipunt, de temperatuur waarbij een vloeistof nog net vloeibaar is;
de viscositeit;
metaalgehalte;
koolstofresidu na pyrolyse.

Een hoog zwavelgehalte is vaak ongewenst en om dit te verwijderen zijn aanvullende bewerkingen nodig in het raffinageproces. Sour crudes zijn dan ook vaak goedkoper dan sweet crudes. Zo is er ook meer vraag naar lichtere producten als benzine, zodat light crudes over het algemeen duurder zijn. Hoewel de vraag naar zware olie toeneemt door de grotere vraag naar dieselolie, geldt dat de prijs het hoogst is voor light sweet crudes als Brent en West Texas Intermediate (WTI).

Hoewel dit niet de soorten zijn met de hoogste productie, zijn het met Dubai en het OPEC-mandje wel de belangrijkste benchmarks. Aangezien deze prijzen onderling van elkaar verschillen is het onmogelijk om van dé olieprijs te spreken.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Aardolie

Hoe halen ze aardolie uit de grond.

Gebruik van olie

Olie: De meest veelzijdige grondstof waar de mensheid van afhankelijk is.

Voedsel productie
Zonder eten kun je niet leven, dat weet iedereen. Dat een brood gemaakt wordt van onder andere graan en geen ruwe olie lijkt ook logisch, maar er is wel degelijk olie nodig om een brood bij de bakker te krijgen.

Zowel de kunstmest als de bestrijdingsmiddelen die gebruikt worden bij de gewassen die benodigd zijn bij de productie van voedsel, zijn namelijk afgeleide olie producten.

De machines waarmee de gewassen worden gezaaid, onderhouden en geoogst zijn gemaakt uit onderdelen van olie en worden ook door met olie gemaakte brandstof aangedreven.

In de fabriek waar de grondstoffen worden verwerkt, gekoeld en gebakken draaien alle machines op energie die grotendeels door olie is opgewekt. Ook is het plastic zakje waarin het brood verpakt zit is uit olie verkregen, net als het sluit clipje waarmee u de zak weer kunt sluiten.

En aangezien brood nog geen vleugels heeft, is voor al het transport vanaf het weiland naar de fabriek tot de bakker en uw keuken alweer olie benodigd. Vergeet u bij uw volgende maaltijd niet dankbaar te zijn voor de aanwezigheid van olie en eet smakelijk.


Schoon drinkwater
Nog meer dan van vast voedsel, is het menselijk lichaam afhankelijk van voldoende hoeveelheden schoon water. Dit heb je niet alleen nodig om in leven te blijven, maar ook om jezelf te wassen en je gebruiksartikelen schoon te houden.

Ook je kleren zien er beter uit als ze af en toe de wasmachine in gaan. Nu is water natuurlijk niet gelijk aan olie, maar voordat het water geschikt gemaakt is voor menselijke consumptie is er heel wat gebeurd.

Zo dient het water gezuiverd, ontzilt en door tig filters gepompt te worden. Zowel de grondstoffen die benodigd zijn om het water te zuiveren alsmede de energie die hiervoor wordt gebruikt, is afkomstig uit olie.

Verder moet het schone water ook nog een weg vinden naar uw kraan en die pompen gebruiken ook energie.

Er is natuurlijk ook zuiver mineraalwater te koop, maar dit zit keurig verpakt in plastic flessen en dient ook omhoog gepompt te worden en van de bron naar de supermarkt te worden vervoerd.


Elektriciteit
Ondanks dat de zon voor niets opgaat, is momenteel nog geen 5% van de wereldwijde productie van elektriciteit afkomstig uit duurzame energie bronnen. Hoewel de mensen dit percentage graag hoger zouden willen zien is dit helaas voorlopig nog een utopie.

Zo heeft de Aarde maar een beperkt oppervlakte waar men zonnepanelen of windmolens kan plaatsen. Ook vergeet men vaak dat er soms meer energie benodigd is om deze 'milieuvriendelijke' elektriciteit generators te bouwen en onderhouden dan dat deze ooit zelf op kunnen wekken.

Helaas is ook kernenergie geen effectieve oplossing. Net als olie, is ook de hoeveelheid uranium in de grond eindig en zijn de kosten voor het bouwen van een kerncentrale enorm hoog en duurt het vele jaren voor een kerncentrale gereed is om energie op te wekken.

De recente kernramp in Japan heeft laten zien dat er ook enorme risico's kleven aan het gebruik van kernenergie en de opslag van de kernbrandstof en afval producten.


Overige brandstoffen
Naast olie wordt er steeds vaker energie opgewekt uit de verbranding van kolen, maar ook dit is geen heilig makend alternatief. Zo is ook de hoeveelheid beschikbare kool op Aarde beperkt en is de verbranding hiervan veel meer belastend voor het milieu.

Daarnaast is het rendement op het verbruiken van kolen veel lager dan die op olie. Ook kun je kolen enkel opstoken in fabrieken en grote installaties. Een auto op kolen laten rijden is helaas niet erg praktisch.

Aardgas reserves raken helaas ook steeds verder op en ook hier geldt dat het verbranden van gas niet overal kan gebeuren. Ook zitten hier enorme veiligheidsrisico's aan, aangezien gas vele vluchtiger en brandbaarder is dan bijvoorbeeld diesel.

Voor alle energiebronnen behalve olie, geldt overigens dat deze verder weinig neven functies hebben en enkel gebruikt kunnen worden om warmte of elektriciteit op te wekken. Voor de productie van plastics en andere afgeleide producten blijft olie een vereiste.


Plastics en overigen
Olie zorgt niet alleen voor de productie van voedsel en energie, maar nog veel meer zaken die we in het dagelijks leven nodig hebben zijn vervaardigd uit of middels olie. Zo zijn praktisch alle artikelen van plastic of kunststof van olie vervaardigd.

Het toetsenbord waar je nu op typt bestaat uit olie, net als het beeldscherm waar je nu naar kijkt, het bureaublad waar je PC op staat, allemaal olie. Zelfs de meeste kleren die tegenwoordig in de schappen liggen, zijn voor een groot deel van polyester of nylon gemaakt, ook olie dus.

Ook voor de medische zorg zijn we volledig afhankelijk van olie. Alle moderne onderzoeksapparatuur in de ziekenhuizen, medische instrumenten en zelfs de medicatie die vele mensen dagelijks nodig hebben. Allemaal producten die deels uit olie of de afgeleide producten hiervan zijn vervaardigd.

Ook alle overige grondstoffen als veelgebruikte metalen die de mensheid dagelijks nodig heeft zijn middels olie uit de grond gehaald en geraffineerd tot eindproduct.

Olie in de kunst

Het kunstwerk
Dit acht meter hoge beeld van Atelier Van Lieshout bestaat uit een toren van achttien olievaten. Ze worden onderling verbonden door zo’n twintig mensfiguren die omhoog klimmen en vallen. Samen vormen ze als het ware een stroperige massa, als olie die uit de vaten druipt. Als inspiratiebron noemt Van Lieshout overwinningszuilen, vooral de Pestsäule in Wenen. Met dit barokke gedenkteken vierde de stad Wenen in 1693 het einde van de grote pestepidemie.

In het even barokke Cascade zijn de wolken en engeltjes vervangen door olievaten, tekens van de wereldhavenstad die Rotterdam is. De jubelstemming van de Pestsäule heeft plaatsgemaakt voor een duisterder toonzetting. Het beeld van Van Lieshout won aan zeggingskracht doordat het werd opgeleverd tijdens een economische crisis. Het roept associaties op met uitgeputte grondstofvoorraden en met het failliet van de consumptiemaatschappij. Dit zijn interpretaties die extra reliëf krijgen door de locatie van de sculptuur op de kruising van de Coolsingel en de Blaak, midden in het commerciële en financiële hart van Rotterdam. Behalve deze door de actualiteit ingegeven duidingen zijn veel andere interpretaties mogelijk, die zelfs elkaars tegenpolen kunnen vormen. Of je het beeld wilt lezen als een hedendaagse verbeelding van de ondergang van de mens, of juist als een ode aan de taaiheid van het individu die ondanks alles zijn weg naar boven vindt, dat wordt aan de kijker overgelaten.

Cascade is uitgevoerd in donkergroen polyester en staat op een sokkel, om niet ten onder te gaan in de visuele drukte. Degenen bekend met het werk van Atelier Van Lieshout herkennen de emblematische stijl, evenals de onorthodoxe benadering van de selfmade cultureel entrepreneur Van Lieshout, die sinds zijn lobbywerk voor AVL-Ville, de vrijstaat in de Rotterdamse haven, een internationale kunstster is geworden.

Begin maart 2010 werd het gevaarte per schip over de Maas vervoerd om aan te meren bij de Leuvehaven. Die gebeurtenis riep de komst van een ander beeld in herinnering. Ruim vijftig jaar geleden arriveerde op nagenoeg dezelfde plek Naum Gabo’s beeld voor de Bijenkorf, eveneens per schip. Samen met Zadkine’s De verwoeste stad stond deze sculptuur aan het begin van de internationale beeldencollectie van de stad Rotterdam. Cascade bevindt zich op steenworp afstand van beide beelden en moet het tegen deze klassiekers opnemen. Vergeleken met het ondubbelzinnig modernisme van de Gabo en het oprecht beleden humanisme van de Zadkine, is Van Lieshouts sculptuur veel minder eenduidig. Cascade ontleent zijn vitaliteit aan de vreemde combinatie van monumentaliteit en een – voor een dergelijk monument – onverwacht materiaalgebruik; aan de spanning tussen de bijna abstracte vormgeving en een uiterst directe beeldtaal; aan de mengeling van drama en slapstick. Die eigenschappen verlenen het beeld de potentie om een van de drukste plekken in het centrum van Rotterdam te markeren, en de voorbijganger niet alleen visueel te prikkelen maar ook een statement te maken. Cascade heeft het in zich om een icoon te worden.

https://www.sculptureinternationalrotterdam.nl/collectie/cascade/

Sculpturen met een dikke laag milieuvervuiling

Dat het niet zo goed gaat met het milieu komt niet bepaald uit de lucht vallen. Maar Willy Verginer wijst je er toch graag op met zijn half geverfde sculpturen. De Italiaanse kunstenaar maakt houten kunstwerken en schildert die voor een deel, om zo onze tekortkomingen en de manier waarop we de natuur kapot maken te benadrukken.

De strategische geplaatste verf doet sterk denken aan milieuvervuilende stoffen en producten. Zo refereert het zwart naar olie waar onschuldige dieren — en in dit geval een hert — mee in aanraking komen. De verf is zo verdeeld dat het de tweestrijd tussen mens en natuur laat zien. Zo staat het meisje met haar voeten in de zwarte ellende van vervuiling, maar is haar groene hoofd een vertegenwoordiging van een onschuldige geest.

Verginer groeide op middenin de wilde natuur van de Dolomieten. "De natuur is heel sterk," vertelt de kunstenaar. "Dat heeft veel invloed op me en ik ben er van overtuigd dat milieuvervuiling een zeer belangrijk probleem is voor onze generatie en alle toekomstige generaties hierna." Hij kiest daarom herkenbare figuren, zoals dieren, om onherkenbare situaties te creëren — een bos op de rug van een hert.

https://www.vice.com/nl/article/43dy9p/sculpturen-met-een-dikke-laag-milieuvervuiling